kdroomwaar

Ik, Karin, maak mijn dromen waar, tenminste dat is de bedoeling en dat lukt behoorlijk. Niet alles natuurlijk, dat zou saai worden, er blijft nog wel wat te wensen:-)
Belangrijkste is eigenlijk dat ik de droom om buiten te wonen, in een huisje me teen tuin, kat Boris erbij, eigen groente telen, een rustig leven, met tijd voor buiten zijn.

En dat is gelukt, ik woon minstens 8 maanden per jaar op een volkstuin. Afgelopen winter ben ik zelfs gebleven, kijken hoe dat zou zijn. Nou, vooral leuk! Als je dat nou toch een winter wilt doen, dan was dit wel een echte winter:-) OK, de vorst zorgde dat de waterleiding buiten kapot vroor, dus spoot er water uit de leiding toen deze ontdooide. Gelukkig buiten. Staat nog op de lijst van klussen en ondertussen red ik me met 1 x per week een kratje met flessen water bij de buurvrouw, die al jaaaaaren op de tuin woont, echte diehard, te halen. Was wel blij met mijn nieuwe kachel, was warmer in de stad. Mits voldoende petroleum, en 1 x was dat penibel: de voorraad op de tuin was op. Gelukkig was er op tijd weer nieuwe = warmte! Hij staat nu ook lekker te snorren...

En twee keer kon ik noch met fiets, noch met brommer (die ook af en toe niet startte door de kou) weg: te veel sneeuw en ijs. Toch wilde ik de stad in: ben ouderwets gaan lopen, eigenlijk ook erg leuk, je beleeft het landschap weer anders.

En nu is het, door de lange winter, erg druk op de tuin. Morgen maak ik de houtsnipperpaden af: oud haksel verwijderd, net als ongewenste planten en nieuw haksel aanbrengen. Hele klus, maar morgen klaar, lekker. En dan verder met de moestuinen, maar dat is morgen, nu lekker eten, en verder lezen in Het Pauperparadijs, van Suzanne Jansen, een boeiend boek over hoe vroeger met armoede omgegaan werd (naar Drenthe sturen) en hoe dat generaties lang doorwerkt. Dat waren geen dromen, dat zijn meer nachtmerries....